In 2004 voedde ik mijn dochter Melissa (destijds 11 jaar) alleen op en mijn collega’s voelden toch een beetje als familie, zeker gezien het feit dat mijn ouders in Spanje woonden. Grappig verhaal: tijdens een poolavondje in het poolcentrum in de Biltstraat vroeg ik aan Rik de Boer of wij ‘thuis’ ook een verlengstuk voor de keu hadden en …… ik had het niet eens door! ‘Thuis’ was de Einsteindreef 101 in Utrecht. Daar stond een pooltafel waarvan regelmatig gebruik werd gemaakt. Ook keken we daar regelmatig gezamenlijk naar het Nederlands elftal in een versierde kamer, uitgedost in oranje kleding en met een fraaie oranje pruik! Ik was dat laatste al weer vergeten, maar werd er zonder mededogen aan herinnerd toen ik een paar jaar geleden als eerste van het oorspronkelijke team de 60 jaar aantikte.  

”…aja, ‘kantooroma’ vertelt; zo noemde mijn dochter mij”

Omdat ik wel van een uitdaging houd, ben ik in 2004 ook begonnen aan een parttime studie natuurgeneeskunde; iets heel anders waar ik mijn tanden in kon zetten. Mijn agenda was goed gevuld, zoals je begrijpt.  Als ik nu terugblik, waren het tropenjaren, maar het is mij wel gelukt om alle ballen in de lucht te houden. Wanneer iets je boeit, dan komt de motivatie vanzelf. En mijn motto is ‘als je iets doet, moet je het goed doen!’. In 2011 heb ik mijn bachelor behaald en in de drie jaar daarna heb ik daar nog een opleiding quantum biofeedback en epigenetisch therapeut aan toegevoegd. Met het groeiende ongunstige klimaat voor therapeuten die alternatieve geneeswijzen beoefenen, is een eigen praktijk voor mij niet wenselijk gebleken, maar met de opgedane kennis en ervaring doe ik dagelijks mijn voordeel. Niets ‘zonde van de tijd’, zoals ik wel eens hoor; mijn leven is erdoor verrijkt. En ik deel mijn kennis op dit punt graag (gevraagd en soms ook ongevraagd). Met  mijn dochter is het gelukkig helemaal goed gekomen; zij is in 2021 afgestudeerd als forensisch orthopedagoog. En nu zij in de praktijk ziet hoe het ook kan, geeft zij mij een compliment over haar eigen opvoeding. Staaltje jongleren op topniveau, dus. Natuurlijk stonden de social media in die tijd nog in de kinderschoenen en werd de smartphone pas later gemeengoed, dus de verleidingen waren wat beter beheersbaar. Jaja, ‘kantooroma’ vertelt; zo noemde mijn dochter mij toen ik vertelde dat mijn directe collega Krisje van Geffen zwanger was; inmiddels is zij bevallen van een gezonde dochter. Met haar en Victor Groothoff vormen we sinds enkele jaren team operations binnen SchaalX en de samenwerking is heel fijn; er wordt ook veel gelachen. Dat zijn belangrijke voorwaarden voor plezierig werken. Ik hoop altijd stiekem dat het werkplezier doorklinkt bij degene die ons belt.  

”En met de vele jonge collega’s om mij heen, blijf ik jong van geest en leer ik nog elke dag. ”

In 2016 hebben we de Einsteindreef verruild voor de Pythagoraslaan, maar het nummer bleef hetzelfde. Vanaf dit nieuwe adres werd Schaal Plus opgericht. Dat bracht veel extra werk met zich mee, maar het was heel leuk om weer aan het begin van iets nieuws te staan; we waren de eersten die het gat tussen de theorie en de praktijk op een professionele manier wisten te dichten. Heel goed gezien van Rik, dus. Inmiddels is Schaal Plus opgegaan in SchaalX en zijn er meer partijen in de markt. Met de komst van Ment Kuiper is ons programma echter op een hoger plan getild: al zes jaar op rij wordt ons programma als ‘Excellent’ beoordeeld door Thuiswinkel.org. Iets om trots op te zijn. En dat is ook één van de redenen waarom ik nog steeds bij SchaalX werk: ik vind het belangrijk om voldoening uit mijn werk te halen en trots te zijn op het bedrijf waarvoor ik werk. En met de vele jonge collega’s om mij heen, blijf ik jong van geest en leer ik nog elke dag.  

”Er zullen altijd nieuwe uitdagingen op mijn pad komen en …… ik ben er helemaal klaar voor!”

Is het altijd gemakkelijk geweest? Nee, natuurlijk niet. In 20 jaar tijd maakt een mens heel wat mee. Zowel op zakelijk vlak als op persoonlijk vlak. Zo hebben we in 2009 tijdens de financiële crisis afscheid moeten nemen van flink wat collega’s. Dat was moeilijk, maar dat we het goed aangepakt hebben, bleek toen we een paar jaar later deze zelfde collega’s uitnodigden om afscheid te nemen van een andere collega met wie ze intensief hadden samengewerkt en ze allemaal de uitnodiging accepteerden. En vanaf 2021 buitelen de crises natuurlijk over elkaar heen. Relativeren is de sleutel in mijn optiek; de coronatijd was niet fijn, maar ligt gelukkig achter ons. In Nederland heerst geen oorlog en we hebben allemaal een dak boven ons hoofd; er is veel om dankbaar voor te zijn! Op persoonlijk vlak heb ik helaas in de afgelopen 20 jaar een aantal dierbaren verloren en ook wat gezondheidsproblemen ervaren; een natuurlijk proces dat nou eenmaal bij het leven hoort. Ik heb gelukkig een positieve instelling. Vooruit kijken naar de stip op de horizon helpt. Ik heb genoeg hobby’s (o.a. mozaïeken, bridge en zwemmen) en hoef me dus niet te vervelen als mijn werk weg valt, al zal ik het dagelijkse contact met mijn ‘familie’ wel missen als het zover is. Tegen die tijd zal zich  ongetwijfeld wel weer iets anders aandienen, zo werkt dat doorgaans. Overwinteren in Spanje vind ik ook een heel aanlokkelijke gedachte. Wie weet wat de toekomst allemaal brengt. Eerst maar eens even Krisje na haar bevallingsverlof welkom terug heten en even bijkomen van alle hectiek tijdens haar afwezigheid. Het werk gaat per slot van rekening ‘gewoon’ door.  Er zullen altijd nieuwe uitdagingen op mijn pad komen en …… ik ben er helemaal klaar voor!